Turning Dreams Into Reality

De eerste stapjes...

INDIA
Varkala - Isch en ik zijn vannochtend aangekomen in ons eerste hostel Shiva Garden. Een waar Indiaas paradijsje. Ik zit nu met kaarslicht in de prachtige tuin met hangmatten, schommels en lounge banken. Er staat een keukenhut met een houtoven in de tuin die de contsante geur van een gezellig kampvuur verspreid. We hadden het niet beter kunnen treffen. Ik voel mijzelf nog een beetje een aliën op een vreemde planeet. De vliegreis Amsterdam - Parijs - Bangalore - Trivandrum is heel voorspoedig verlopen (thanks to the Thaise Alprozalam ;-). Daar stonden wij dan om 08.00 in Trivandrum, de hoofdstad van de provincie Kerala, in de snik hete zon met een (te) zware backpack. Dat ding irriteert mij nu al. Het was tegenverwachting niet heel druk. Waar we heen heen moesten om naar Varkala te komen was ons onbekend- niets voor mij om dat niet al thuis te hebben uitgezocht (ja jongens, ik herken mijzelf nu al niet meer ;-). Het was begonnen, de grote reis waar ik sinds groep zes al van droom. Dat idee romantiseer je toch wel gedurende de jaren. Daar sta je dan, onvoorbereid in een vreemd land. Het voelde toch als een grote kick en zorgde voor een breede lach op mijn gezicht. Na wat doelloos heen en weer geloop spraken wij een man aan die op een stoel voor zijn hostel zat. De man hield een rickshaw aan en stuurde ons naar het treinstation van Trivandrum, waar wij op zijn advies de trein naar Varkala moesten nemen. De eerste rickshaw rit was fantastisch. Meer richting het centrum werd het drukker en drukker. Als kleine filmscénes razen alle nieuwe indrukken langs mij heen. De rijstijl van de locals is classis- zo lang mogelijk op dezelfde rijbaan blijven rijden als je tegenligger en hopen dat één van de twee chauffeurs toegeefd en op tijd opzij gaat. Eenmaal aangekomen op het station kochten wij een treinkaartje. India betekent nu al veel rondvragen en hopen dat men je de goede kant op wijst. De trein (schoon is anders) was rustig- dachten wij. Deze bleek pas na ruim een uur te vertrekken. Toen de trein vertrok waren alle plekken bezet. Wij deelde de treinbank met 3 locals. De eerste kakkerlakken gespot en alle indrukken verwerkend overvalt mij een licht gevoel van paniek. De eerst stapjes van mijn reis van vijf maanden gaan samen met een gemixt gevoel van gezonde spanning en een angstig onderbuik gevoel.
Shiva Garden, ons eerste hostel is fantasstich. We hebben een schone simpele tweepersoons kamer. Personeel bijzonder vriendelijk. Toch bekruipt mij steeds meer het gevoel van angst. We besluiten de Cliff aan het strand te bekijken, waar Varkala bekend om staat. Onderweg zie ik hoe touristisch deze plek is, dit is gelukkig niet storend. Ondanks dat hangt er een hele laid-back sfeer. We lopen een stukje over de boulevard die kronkelt over de cliff, waarnaast een oneindig lijkende rits van winkeltjes die sarongs, rokken, tasjes, sieraden en andere spulletje verkopen. We lopen, maar ik kan niets meer in mij opnemen en kan niet echt genieten ondanks de Cliff adembenemend mooi is. Ik denk dat dit is wat ze bedoelen met een 'cultuur-shock'- of in elk geval iets wat er op lijkt. Ontelbare indrukken malen rond in mijn hoofd en een sprankje heimwee naar Amsterdam steekt de kop ik. Ik wil graag terug naar ons 'nieuwe thuis' en ga een paar uurtjes liggen. Overprikkeld door al het nieuws val ik uitgeput in slaap.
Slapen was een goed plan. Als ik op sta voel ik mij perfect. Ischa en ik bestellen onze eerste Thali (Een bananenblad met rijst met curry, een klein banaantje en vier hoopjes gekruide groentes). Heerlijk. Het is nu 19.40 lokale tijd, het is donker, met Indiaase muziek, geluid van krekels en de geur van wierook (en citronella) op de achtergrond schrijf ik nu mijn eerste verhaaltje in het boek dat ik van guid, gioi, bart en char heb gekregen. Het afscheid van mijn familie, rox, marina en nien op Schiphol lijkt in een waas- en al dagen geleden te zijn. Ik begin mij langzaam te beseffen dat ik kilometers van huis ben. Mijn droomreis is begonnen. Mijn blog heeft de titel: 'Turning Dreams Intro Reality', mijn moto voor de komende tijd. Leven met de dag en open staan voor wat er komt- en niet komt. Ik voel mij nu goed en wat minder bezorgd. Voorop staat dat ik ontzettend blij ben dat ik met Ischa hier ben. Alleen was ik waarschijnlijk helemaal geflipt. Ik zou mijn verdere verwachtingen willen op schrijven, maar ik merk dat ik die niet heb, omdat alles nog open staat. Wat, wanneer en hoe- dingen die ik normaal perfect op een rijtje heb voor mijzelf zijn nu nog oningevuld. 'We zien wel...' die mentaliteit komt (zoals jullie weten ;-) normaal niet in mijn vocabulaire voor, maar nu moet ik wel. Blijdschap, treurigheid, heimwee en dankbaarheid voel ik nu allemaal door elkaar heen, maar bovenal nieuwsgierigheid naar wat er komen gaat.
Heel veel liefs, Dasha
Geleerd vandaag:
  • Eet altijd met de rechterhand. (De linkerhand is volgens de culluur onrein)
  • Neem altijd toiletpapier mee (Locals maken gebruik van een spuitwaterkraantje die naast elk toilet staat, dus geen papier).
  • Leven in India is goedkoop! :) (en dan te bedenken dat Varkala vanwege het tourisme en van de 'duurdere' plekken in India is)
  • Afdingen is een sport, waar ik nog niet goed in ben. (Jullie weten dat ik nooit sportief ben geweest ;). Maar oefening baart kunst zeggen ze.

Reacties

Reacties

Maurits

Lieve Dashie, heel gaaf om dit nu al te lezen!
Kan niet wachten op de eerste foto's van jullie grote avontuur! Toch wel heel apart om te lezen, dat je nu met de dag gaat leven, maar ben blij dat je dat gaat doen. Plannen lukt toch niet in landen als dat en je moet nu alleen maar lekker doen waar je zin in hebt en genieten! Dat heb je wel verdiend!
Dikke kus

Sophie

Lieve Dash,

Wat schrijf je mooi en eerlijk en wat een prachtige ervaringen heb je nu al in die korte tijd beleefd! Ik leef met je mee.

Geweldig dat je je wil overgeven aan wat er komt, je zult zien, al dat zorgen maken en plannen is niet zo nodig als gedacht! Proef van alle ervaringen en geniet! Heel veel liefs vanuit Amsterdam

Job

aaahh ik ben ZO jaloers!!! Mooi verhaal Dash :)

Groetjes aan Isch, and have fun! x

Eline

Lieve Das!

Wauw, wat een mooi verhaal! Mooie schrijfstijl, heb echt zitten genieten hier:).

En wat je zelf al mooi verwoordde; geniet van de 'we zien wel-mentaliteit' en laat de avonturen, ontmoetingen, vrijheid en geluksmomenten maar komen! HEERLJK! Ik weet zeker dat jij ook heel goed gaat zijn in deze nieuwe 'lifestyle':).

Liefs uit het druilerige Amsterdam, uiteraard ook voor Isch! XXXX

Diana

Lieve Dasha en Isha,
Wat heerlijk te lezen en dat jullie goed zijn aangekomen. Dasha ik zie je helemaal voor mij als ik jullie belevenissen lees. Een grote lach ook op mijn gezicht. En ja, te zware rugzak.... heel herkenbaar. Wat je niet nodig hebt laat je achter of stuur je gewoon naar huis. En wat ga je goed mee met de flow. Je wordt zo op ander niveau helemaal ontgroend. We kijken uit naar het volgende verslag.
kus van Diana en Thomas

Oma

Met ingehouden adem jullie verhaal gelezen,wat spannend zeg.Wat de spuitkraantjes betreft,veeg je daarna maar lekker af want het wordt niet lekker schoon,deze ervaring ook opgedaan in Bangkok.Genieten jullie van alles om je heen en geef je ogen goed de kost.

Liefs jullie Oma.

Sifra

Ahhh liefjes, de tranen blijven over m'n wangen rollen, haha. Wat ben ik ineens een grote emo geworden! Ik vind het zo cool dat jullie daar zijn, maar toch ook een soort van spannend. Zie uit naar alle verhalen! Mooi geschreven chickie! Gaat helemaal goed komen! Hele dikke zoen voor jullie! Xx van iz en mij

Ronald

Jouw verhaal over jullie "eerste stapjes" is zeer helder. Zo helder dat er kakkerlakken mee te spotten zijn. De stijl ben ik gewend van de weinige scripties die van jou heb gelezen. Ik verheug me op deze stijl in de komende verslagen, want dat betekent dat er veel moois en helderheid op komst zijn.
Dat eten uit een bananenblad (de Thali) lijkt me me heel exotisch. dat zou ik ook willen. (De eerste teken van jalousie)
De rechterhand is onrein, want met die hand worden de billen gewassen op het toilet.

Een knuffel voor jou en isha

Ronald

Helaas is er geen spelling correctie in dit programma. ik bespeur nogal wat fouten in mijn reactie. Dit is een kwaal die steeds erger wordt.

Warme groet. (Het is daar toch al warm zat)

Valentine Hermans1@aexp.com

Lady, wat een mooi en eerlijk eerste verhaal. Kijk nu al uit naar de volgende.

PS. Ik krijg nu ook zin in Indian Curry! Is het al chocotime?

Alex

Hey Dash.Bedankt voor je mooie verhaal.Ik krijg er kippevel van,hoe dichtbij jullie lijken via deze blogs.Fantastisch...!Het ontroerd me om te lezen dat je nu al direct de grote levensles aan moet,dat je niet alles kan plannen in je leven en je open moet stellen voor alles wat op je pad komt.Een mooi gegeven maar wel moeilijk.Ik ben nl.net als jij ook zo'n controlefreak!!Maar Dash,het komt allemaal goed en ik vind je erg stoer!!!...Fijn dat je samen met Ies deze uitdagingen aan kan.Hou van jullie en ben benieuwd nar het vlg.verhaal.ENJOY!!!...XXXX...ook van Mikey.

Marc

Hi lieve Dash. Heerlijk om jouw verslag te lezen (naast dat van Isch). Dat jullie daar samen zijn is natuurlijk heel bijzonder. Mooi wat je schrijft over loslaten. Daar gaat het hele leven over. Enne... carpe diem lieverd. Tot snel via Skype hoop ik.

Marc

Kunnen jullie een paar fotootjes uploaden om ons nog jaloerser te maken :-)?

Bea

Dag lieve Dasha,


Spannend, ben benieuwd naar meer en heb nu al het gevoel alsof ik een boek aan het lezen ben en kan er helemaal in mee gaan!
Ik ben ook voor foto's :)


kus,


B

Janinka

Lieve Zus en Isch!

Wat een mooi verhaal!! Erg leuk om dit allemaal te lezen.

Klinkt geweldig om te horen dat de eerste indrukken goed zijn en dat jullie goed zijn aan gekomen.

Kan niet wachten om meer te lezen!

Als ik dit lees dan besef ik mij wel dat jullie echt weg zullen zijn voor maanden!:( MAAAR GENIET LIEVE ZUS EN ISCHA!!

Snel skypen????

dikke kus en hou van jullie,

Janinka

Charlene

Dassie! Wat chill om te lezen! GENIET en ga jullie echt missen! dikke kussen voor jullie

Tycho

Lieve Dasha,
Als ik je verhaal lees, voel je heel dichtbij. Heel mooi, eerlijk, wijs en ook persoonlijk geschreven. En bedenk: wanneer je je hart als kompas neemt kan je nooit verdwalen. Take your time to be and ....... enjoy!
XXX

ingrid

Lieve Dasha en Ischa, ik heb hetzelfde gevoel als Sifra, word emotioneel van je verhaal....ook aparte ervaring, waarom, zo mooi als je alles beschrijft, je eigen gevoel....fijn om te lezen...xxx liefs Edwin en Ingrid
ps ook mooie woorden van je pappie, meisje en natuurlijk ook Icha, geniet!

rox

Alice

Ha lieve Dash en Isch, wat ontzettend goed omschreven, ik kan me er wel een voorstelling van maken! Geniet van het onbekende, van de ontwikkelingen die je zo bewust meemaakt en van het 'niets hoeven' en zien hoe het allemaal vanzelf op je af komt! Liefde x x

Bart

Lieve das,

Ik heb je verhaal nog maar een keer gelezen, de eerste keer was wat gehaast tijdens stage. Wat leuk om je eerste indrukken te lezen en hoe je tegenover de rest van het avontuur staat. Heel veel plezier toegewenst, geniet ervan! :) xx

Oma

Wat hebben jullie weer veel gezien en beleefd.Een privé boot,op het dak slapen en daar was ik al zeer benieuwd naar toen Ischa er over vertelde.Als jullie zo moeten slapen zijn jullie de volgende dag zeker beurs.Van de Wc's had ik ook niet veel verwacht maar ach wat moet je anders,aanpassen he want het is niet anders. Ook leuk nog even vrienden contact van mensen die jullie nog iets zinnigs kunnen vertellen. De foto'geven toch een beeld van hoe jij geniet.Doen jullie dat,ervaren jullie en leren jullie veel van het land .Aan deze kant geniet ik mee.

Liefs Oma

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!