Varkala (ma 9 jan t/m vrij 13 jan) - De dagen in Varkala, het idylische strandplaatsje zijn voorbij gevlogen. Het was er heerlijk, een perfecte plek om tot rust te komen. We dagen bestonden voornamelijk uit strand, lekker eten en gezellige avondjes met twee Italianen uit ons hostel (Danielo en Frederiqo). Ons plan was tot donderdag te blijven in Shiva Garden. Alleen op woensdag hadden we contact met Ralph, een vriend die ik nog ken van mijn middelbare school en zijn vriendin Lot. Zij hebben inmiddels al een maand Nepal en ruim 1.5 maand Noord-India achter de rug. Ze hadden een trein gepland richting het zuiden en ze hadden totaal 4 dagen nodig om richting onze kant in het Zuiden te komen. Ze hadden zin om ons en Kerala te zien en wij ook dus dat kwam goed uit! Anders dan volgens plan bleven wij één extra nacht in Shiva Garden. Alleen alles was vol, Jayan van het hotel bood ons aan in een tentje te slapen op het dak tegen een zeer laag bedrag. Dat klonk best romantisch kamperen op het dak van een hotel in Varkala voor 200 ruppee samen (ca € 2,50 pp)! Dat was een ietwat overmoedige gedachte geweest. Een benauwd mini tentje, zonder buitentent zonder beddengoed of matrasje stond ons te wachten. Na twee keer vragen kregen we twee lakentjes en eenn rieten strandmatje om op te slapen. Na een verschrikkelijke nacht van draaien en wakker liggen stonden Isch en ik op. Ons budget kon meer aan dan dit soort primitieve praktijken, maar ach... Een ervaring en beurse billen rijker zeg maar. Varkala was 'relaxing' en 'arriving' een perfecte locatie voor een luier vakantie. Authentiek India was het met de vele touristen niet te noemen. Mijn kriebels om wat meer te gaan ondernemen waren gedurende de dagen groter en groter geworden. Zeer benieuwd naar een nieuwe grote Indiaase stad vertrokken wij met de trein naar Kollam.

Kollam (vrij 13 jan tm zon 15 jan) - Twee westerse backpackers temidden van de vele Indiërs zwaaien ons enthousiast tegemoed voor het station van Kollam. Ralph en Lot staat ons vrolijk op te wachten (met een treinreis van 17 uur achter de rug, iets wat voor hen al heel normaal is geworden). Ralph had een lunchtent gespot, waar wij onze goedkoopste Thali (zie vorige blog) bestellen (22 ruppee = 35 cent!). Opzoek naar een hostel zie ik het contract tussen Kollam en Varkala. Varkala rustig, relaxt, touristisch en schoon tegenover Kollam waar het straatbeeld bestaat uit chaos, rickshaws, scooters, bussen, mensen, straatkraampjes, wat bergjes afval en tot mijn verbazing zie ik geen andere touristen. Het is wonderbaarlijk hoe de Indiërs omgaan met hun afval, alles wordt zonder blikken of blozen gedumpt op straat. Vuilnisbakken zijn niet te vinden. We plannen voor zondag via de gouvernement tourist office een dag en nacht op de backwaters. De backwaters worden omschreven als het hoogte punt van Kerala (God's own Country volgens de Indiërs). Het zijn meer dan 900 km aan water kanalan, rivieren in een tropmische omgeving die tussen het land en zee inliggen. We plannen voor 's morgens met zijn vieren een 3 uur durende kano tour + gids die ons de kleinere wateren zal laten zien. Aan het einde van de dag rond 17.00 zouden wij inchecken op onze prive house boat (drijvende slaapboot in Keralaanse stijl) om een nacht te verlbijven op de groot uitgestrekte meren en wateren van de backwaters. Om onze vereniging te beklinken zoeken wij 's avonds naar een bar. En in Indiase steden die zijn schaars. We vinden één bar, bij binnenkomst is de sfeer wat grimmig (lees: een donkere grote ruimte met een bar, plakkerige houten tafels, een luid blazende gigantische fan, wat neonlicht en de gasten zijn uitsluitend mannen.) Volgens mij is drinkenn geen sociale bezigheid hier, want veel mannen zitten alleen. We hebben genoeg gespreksstof en vergeten de bar om ons heen. Als ik naar het toilet moet (verscholen achter een gordijn) kom ik terecht in een erg ranzige ruimte met 2 dronken Indiërs, een verdacht plasje 'iets' op de grond en 1 urinoir. Goed, plassen wordt hier dus lastig. De mannen staren mij aan. Ik slik en loop terug. Een man in de bar houdt mij aan en wijst vriendelijk een hotel om de hoek waar Lot en ik kunnen plassen. Daar tref ik een normaal ranzig toilet aan, papier zelf mee genomen kan ik hier onderhannd mee overweg. Ik ben intussen al vergeten hoe een school toilet er uit ziet. De Indiase bar was een hele ervaring.

Zondag 09.00 haalt een jeep en een bijzonder vriendelijke meneer ons op in het hotel. We worden gedropt bij een brede rivier en worden opgewacht door Raoul, onze 19 jarige gids die opgegroeit is om Moroe Island, te midden van de backwaters. Na de grote rivier is het tijd voor de kleinere watertjes. De lonely planet liegt niet. Het is fantastisch. Kleine waterjes en kanaaltjes met aan weerszijde palmbomen en andere tropische planten en vogels. De lichtval door de bomen en de weerspiegeling van de natuur en huisjes in het water is magisch. Raoul (student Political Science aan de universiteit van Kerala) is een goede gids en kan al onze vragen beantwoorden. Hij vertelt over het dagelijks leven, het vissen, zandscheppen en kweken van garnalen. De backwaters zijn 6 maanden per jaar gevuld met zoutwater en na het monsoon seizoen met zoetwater, wat vrij uniek is. 3 uur lang geniet ik van de natuur en het schouwspel van locals die in de weer zijn met hun dagelijke bezigheden (wassen, slapen, vissen, land bewerken, voor de kinderen zorgen). Wij zijn tot onze verbazing weer de enige touristen. Als wij langsvaren groeten de locals vriendelijk en gaan onverstoord verder met hun dagtaak. Dichterbij het dageljkse leven in de backwaters komen wij als westerlingen niet. Zie de foto's voor een kleine sfeer impressie.

Aan het einde van de dag komt de houseboat ons ophalen. Prachtig bootje met voordek, bovendek, twee slaapkamers een achterdek met keuken en drie bemanningsleden wachten ons op. De kok, kaptein en hulp lachten ons vriendelijk toe. Wauw, een eigen privé boot voor de komende nacht. We kunnen met deze boot voornamelijk de bredere backwaters ontdekken. Perfect dat wij 's ochtends de achteraf stroompjes al hebben gezien, want die zjin met de wat grotere house boats onmogelijk te bekijken. Daar zaten we dan met een hapje en een drankje op het bovendek te genieten wat de wijduitgestrekte wateren en palmbossen te genieten van de zonsondergang die de backwaters paars, oranje en roze kleuren. We kijken naar de vissers in hun kleine bootjes, moeders die de was op hangen en kindjes die zeer enthousiast (met twee handen!) zwaaien zodra ze de houseboat zien langsvaren. De avond brengt een lach op mijn gezicht. Na een heerlijk diner, genietend van het uitzicht en wat (toevallig) vuurwerk besef ik mij opeens dat ik gewoon in India zit op een privé boot. Wat een vrij gevoel en een fijn gezelschap. Lot en Ralph (die geschiedenis en religiestudies studeren) weten veel over het land en de cultuur en hebben al super veel meegemaakt de afgelopen uren. We praten tot we bijna de zon op zien komen... Na 2 uur slaap en het ontbijt zetten we weer voet op Kollam'se bodem. Direct stappen we met al onze spullen over op de Veerboot naar Allepey (een stad die tevens bekend is om de backwaters) en met een tocht van 8 uur op de backwaterkanalen tussen deze twee steden voor de boeg val uitgeput in slaap.

Allepey (ma 16 jan) - Allepey is anders dan Kollam, volgens de Lonely Planet dé andere stad naast Kollam voor het ontdekken van de backwaters. Bij aankomst zien wij meteen verschil met Kollam. Waar wij daar de enige touristen waren, zo zijn wij hier één van de zoveeel. We zien Allepey naderend meer en meer houseboaten op het water, terwijl wij er in Kollam maximaal 2 of 3 anderen hebben gezien. Het was een slimme zet om die backwaters te doen in Kollam, buiten het touristen circus om! We hebben moeiteloos met hulp van de crew op de pont een prachtige guest house geregeld. Een schone, fijne kamer in een mooie tuin (net ver genoeg zodat je het contante getoeter van het verkeer niet meer prominent aanwezig is). Vandaag hebben we met de fiets de omliggende straatjes ondekt en het strand bezocht. Vanaf hier gaan we morgen wat verder landinwaarts voor een bezoek aan een Wild Life Reserve Periyar en de theeplantages van Munnar. Ik kan mij voorstellen dat de magische backwaters een van de hoogte punten van mijn hele reis zullen zijn. Na een week relaxen in Varkala heb ik meer en meer zin in wat actie gekregen.. 'Rustig aan, we hebben geen haast, we moeten niets' (ik quote hier uiteraard Ischa ;-) is soms een mantra die ik wel 20x tegen mijzelf moet zeggen. Relaxen is af en toe moeilijker dan ik dacht. Maar het lukt mij heel aardig. Ik voel mij ontspannen en de dankbaarheid dat ik de kans krijg dit prachtige land te ontdekken groeit en groeit. Een week van huis voelt momenteel al minsers 3x zo lang. Nog ruim 5 manden te gaan. Tot nu toe alles relaxt, als ik Lot en Ralph zo hoor is het Noorden van India wel andere koek. Ik mis jullie wel, vooral als ik iets prachtigs zie. Dan zou ik het graag willen delen met alle lieve mensen thuis. Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs, Dasha

Geleerd de afgelopen dagen:

• Het is moeilijk oprecht vriendelijke locals en locals die je zien als de rijke tourist (en je dus willen afzetten) uit elkaar te houden. Ze lachen namelijk alle twee even vriendelijk.
• Kerala is prachtig en zeer relaxt (in vegelijking met het Noorden als ik Ralph en Lot hun verhalen hoor)
• Toilet Hygiëne is in India een onbekend begrip
• De enige manier om van je afval af te komen is het op straat te gooien. Wat voor mij echt ontzettend vervelend voelt om te doen. Maar zoeken naar een prullenbak is onbegonnen werk.
• The head wiggle (het bewegen van links naar rechts met het hoofd) is iets wat ALLE Indiërs doen. Het betekend: ja, nee en misschien. Juist, erg duidelkijk dus? :s Het is een erg grappige lichaams move. Ik vind het een erg interessant cultuur verschil. Het is daarom soms erg moeilijk af te lezen wat een Indiër bedoelt. Vragen of we naar links moeten en dan de head wiggle als reactie krijgen laat je alsnog met vraagtekens achter. Daarom maar zo min mogelijk gesloten vragen stellen ;-)...