The Real Deal Delhi en Lijkverbrandingen in Varanasi

Lief thuisfront!

Lumbini, Nepal - Eergisterochtend liepen we met onze backpack op de rug India uit en staken we te voet de Nepalese grens over. Good Bye India, Hello Nepal. Graag wil ik jullie mijn laatste tijd in India niet ontnemen.

Delhi (28 februari tm 4 maart) - We waren gewaarschuwd, behoed en tegengehouden naar deze stad te gaan. Het zou hier vies, chaotisch en verschrikkelijk zijn. Delhi achter de rug hebbende kan ik al deze (goedbedoelde) waarschuwingen in de wind slaan. Delhi is top! Tenminste... Als je het er zelf naar maakt (en al 7 weken India gewend bent).

Old Delhi - Dit is de créme-de-la-créme. Het India der India's. The Real Deal. De bazaren van Old Delhi zijn zoals je verwacht. Het prototype beeld van India. Duizenden mensen die als krioelende miertjes door kleine kronkelentje straatjes bewegen. Tel daar bij op een paar duizend motors, scooters, fietsters, rickshaws, koeien, wagens, schoolkinderen, straatkinderen, bedelaars en alles wat ik nog vergeten ben en je hebt Old Delhi. Je bent constant bezig met manouvreren om mensen en het ontwijken van verkeer dat zonder pardon je van je sokken rijdt. Daarnaast wordt je overspoeld door de kleuren van prachtige doeken van de stoffenbazaar of de blinkertjes van juweliers, overprikkeld door de geuren van de Spice-Market (die iedereen die spontaan aan het hoesten en proesten brengt), die voor je het weet overgaan in de geuren van de parfumolie's of noten die verkocht worden. De plotselinge interrupties van geur door plas, poep, bergen afval en openriolen zal ik voor de eerlijkheid er ook bijvermelden.

Een ander hoogtepunt was ons bezoek aan de Lotus Tempel. Een Bahai tempel, die bedoeld is als meditatie en gebedsplek voor alle mensen ongeacht religie of herkoms. Het bijbehorende museum was daarbij erg interessant. Gezien Ischa's familie veel relaties heeft met het Bahai geloof en ik er erg weinig van wist was het super interessant er wat meer van te leren. Ik heb sinds die dag een beter begrip van wat het inhoud.

Verdere uitstapjes waren naar het oude moslim dorp Qutab Minar, de Jama Masjid, (moskee die ruimte heeft voor 25000 mensen), de Gandhi Memorial (waar hij gecremeerd is) en National Delhi Zoo. Delhi is the real india. Niet altijd leuk, maar wel mooi en indrukwekkend.

Agra (4 + 5 maart) - Ons bezoek hier had één reden: De Taj Mahal. En ja, hij is ECHT heel erg mooi. Een kleine noot: Helaas moet ik bekennen dat ik de geheugenkaart van de camera in de laptop had laten zitten. (De 3 foto's zijn die van het interngeheugen van de camera). En Nee, Ischa was not amused (oeps..).

Varansi (6 tm 9 maart) - De oude stad is een wir war van kleine steegjes en straatjes vol koeien (en koeienpoep!). Die avond hebben we het grootschalige avondritueel aan de rivier bijgewoond, wat heel erg mooi was. De magie van deze stad is moeilijk te omschrijven. Varanasi is voor de Hindu's de meeste heilige stad van India door ligging aan de rivier de Ganges.

7 maart was de dag vóór Holi. Het wereldbekende Hindu festival met het gekleurde poeder en water. Touristen waren deze pré-feestdag dag het doelwit van de waterbalonnen gevuld met (onuitwasbaar) gekleurd water. Wat resulteerde in het onsuccesvol ontwijken van een ballon. Een voltreffer op mijn hoofd met groen water maakte mijn humeur verre van zonnig. Holi zelf is in India een grote feestdag. Helaas is Varanasi één van de weinige plekken waar de jonge Indiase mannen deze dag aangrijpen om zichzelf ongeremd vol te gieten met alcohol. Vrouwelijke touristen wordt sterk afgeraden de straat op te gaan... Maar op onze rooftop werd het festival ook gevierd met muziek en de vrienden van de guest hosue eigennaar die compleet los gingen terwijl over en weer gegooid werd met emmers gekleurd water en poeder. Ik heb vanaf veilige afstand toegekeken.

Sarnath (9 maart) - De laatste dag van ons verblijf. Deze dag heb ik zonder Isch een dagtripje gemaakt naar Sarnath, één van de 4 Buddhistische pelgrim plaatsen. Hier gaf de Boeddha zijn eerste ondericht (de vier nobele waarheden). De plek vond ik helaas weinig spirituele sfeer hebben. Dit werd gecompenseerd door een hele leuke ontmoeting met een monnik die in de achtertuin woont van een nabijgelgen stupa. Welke gebouwd was door volgelingen van rinpoche Dilgo Kyentse. Hij was een belangrijke leraar van mijn eigen boeddhistische leraar de Sakyong. Ik werd binnen bij de monnik uitgenodigd voor een glaasje cola en koekjes en heb leuk gepraat heb over het boeddhisme.

Het proces van Lijkverbranding- Het meest indrukwekkende van mijn verblijf in Varanasi is toch wel het proces van lijkverbranding. Aan de Ganges grenzen twee Burning Ghats. Hindu's geloven dat als men hier gecremeerd wordt de cirkel van hergeboorte doorbroken wordt en men naar de hemel gaat. Van heinen en ver (soms duizenende kilometers) komen mensen hier heen om hen geliefde te cremeren of om te sterven. Op de grote burning ghat worden 24 uur per dag ruim 200 lichamen verbrand. Dit gebeurt in de openlucht, toegankelijk voor iedereen. Daar zag ik dan op een paar meter afstand van mij vandaan mensen gecremeerd worden op een grote stapel hout.

We hebben heel wat uren doorgebracht bij deze Ghats. Het was erg indrukwekkend het hele ritueel te zien. De mannen van de familie dragen het lichaam van hun geliefde persoonlijk in processie door de straten van Varanasi. Bij aanvang wordt het lichaam ondergedompeld in de Ganges. De dichtsbijzijnde man van de overledene wordt kaalgeschoren en verwisselt zijn normale kleding voor witte doeken. Daarna steekt hij eigenhandig het vuur aan. Na ongeveer twee uur rest er alleen nog as en volgt naar mijn mening het mooiste afsluitingsonderdeel wat mij meerdere keren geraakt heeft. Hierbij werpt de man in het wit een kruik water over zijn schouder om het vuur te doven, waarna hij weg loopt en niet meer om kijkt.

Dit volk staat compleet anders tegenover het concept van de dood dan bij ons. Het is hier naar mijn gevoel meer een geaccepteerd onderdeel van het leven. Ik dacht dat ik het best eng zou vinden om dit alles te zien, maar door de toeweiding van deze mensen werd het opeens iets best normaals. Dat is de realiteit, niet meer en minder. 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Waar soms door de drukte families met het lichaam soms letterlijk in de rij staan tot het hen beurt is hun ceremonie uit te voeren.

De rivier is erg speciaal (en zag er trouwens best schoon uit!). Tijdens zonsopgang hebben we vanuit een bootje gezien hoe mensen hun dagelijkse ochtend rituelen uitvoeren. Er wordt gezommen, gebeden, gewassen, cricket gespeeld en het water wordt gedronken (!), soms letterlijk een aantal meter naast de Burning Ghat (waar traditioneel een het niet verbrande lichamelijke overschot te water worden gelaten). Ik kan niets anders zeggen dat Varanasi opmerkelijk bizar en erg magisch is. Misschien wel de aller speciaalste plek waar ik in India ben geweest en een prachtig eindstation van onze reis door India.

'India, You Love It or You Hate it', maar zo zwart-wit is het niet. Het is een prachtig land met een rijke cultuur en adembenemende natuur. Zo anders dan onze Westerse leefwereld. Ik voel mij ontzettend gelukkig dat ik in dit land heb mogen reizen en het heeft als effect gehad dat ik mijn (luxe)leven in Nederland veel meer ben gaan waarderen. Het was super, maar echt niet altijd makkelijk... Mijn geduld en stressbestendigheid zijn vaak goed op te proefgesteld in dit chaotisch land. Ze zeggen ook wel eens over India: 'Go with the flow or drown in the current'.Maar Ik heb het overleefd en ik had het voor geen goud willen missen!!

De foto's volgen snel ...

xxx Dasha