Lieve mensen thuis,

(zie rechts in beeld de foto's bij dit verhaal)

Na onze belevenissen in Patan besloten we uit te wijken naar een dorpje genaamd Boudha(nath). Deze plek stond vanaf het begin hier al lang hoog op mijn lijstje, omdat het een bekende boeddhistische pelgrimsplek is en de Stupa (boeddhistische tempel) daar één van de grootste ter wereld is.

We stapen uit de mini-van (letterlijk!). Zelfs ischa moest gebukt staan in dit mini busje. We werden gedropt bij een drukke straat. We moesten een kort zijstraatje in lopen om in Boudha te komen. Het contrast had niet groter kunnen zijn. Van de drukke weg slechts gescheiden door één rij huizen leek het of we een totaal andere wereld in stapten. Opvallend waren de rust, dankzij het verbod van gemotoriseerde voertuigen en het straatbeeld. Opeens zag ik overal monniken in rode gewaden en mensen in traditionele Tibetaanse kleding. Veel Tibetanen en monniken vluchtten genoodzaakt vanuit Tibet naar Nepal voor de jarenlange onderdrukking door de Chinesen. Velen wijken uit naar Boudha, waar door je echt het gevoel krijgt in Tibet te zijn. Het dorp is gebouwd rondom het centrale plein, waar de bekendste Stupa van Nepal (misschien zelfs wel van de hele wereld ). Het is een gigantisch witte koepel met een gouden 'toren' met daaar op de bekende ogen van Boeddha (zie de foto's) en is begeven door tientallen slingers vangebedsvlaggen.

Rond de Stupa en in de zijstraatjes zijn vele boeddhistische kloosters, winkeltjes en restaurants. Winkels speciaal voor tempelspulletjes, wierook of brokaat. Andere zijn kleermakers speciaal voor moniken of souverniershops speciaal voor de dagjestouristen. We hadden bewust besloten hier een aantal nachtjes te slapen. Dat was een goede keus. Nadat de touristenbussen vertrekken in de namiddag komen locals vanuit het niets allen voor hun dagelijkse pelgrimrondes. Juist in de late namiddag, tijdens zondsondergang zie je Boudha op z'n mooist en is de mystieke sfeer het speciaalst.

Honderden boedhisten die kloksgewijs hun pelgrimsronde om de Stupa maken. Kinderen, volwassenen, moniken, Tibetanen, Nepalezen en als je goed keek ook enkele westerlingen. Velen prevelen matra's met mala's (een koort met 108 kralen) in hun hand of draaiend aan de lange rijen gebedswielen. Aan de voorkant van de stupa staat een grote bak waarin juniper gebrand wordt. Deze takken geven veel een lekker geurende rook, in het boeddhisme bekend om de 'reinigende' functie.

Op aanraden van mijn vader besloten wij een bezoek te brengen aan een specifiek klooster om een 'Puja' bij te wonen. Een Puja is een tweemaaldaags vast ritueel in de kloosters ('s morgens en 's avonds). Het is is een vastritueel waarbij alle moniken in het klooster samen komen in de meditatiehal om gezamelijk te reciteren en te mediteren. Deze is meestal open voor 'bezoekers'. Dit klooster genaamd: Ka-Nying Shedrup Ling of te wel 'The White Monastery' staat nauw in verband met met Shambhala. Shambhala is een voor het westen vertaalde stroming van Boeddhisme gebaseerd op het traditionele Tibetaans Boeddhisme waar ik veel mee bezig ben. In de White Monastery wonen rond de 200 monniken, waaronder een grote groep kinderen vanaf een jaar of 8. Bij aankomst stond ons een verassing te wachten. In plaats van de reguliere uur-durende Puja was er nu een heel speciale 9-daagse Puja aan de gang. Dag- en nacht werd deze speciale ceremonie gehouden onderleiding van de 3 hoofdleraren (die de titel dragen van Lama of Rinpoche's). We waren welkom deze bij te wonen, zolang als wij zelf wilden.

De volgende ochtend vroeg betraden wij de meditatiehal die op zich al een attractie is. Het is een gigantische hal met zeker plaats voor ruim 200 monniken. Aan de voorwant zijn een aantal schrijnen (altaren) vol met goud, offeringen en grote boeddhabeelden. De muren en plafonds zijn van boven tot beneden bedekt met Boeddhistische afbeeldingen. De monniken zaten in rijen achter elkaar op kussens met voor hen tafels met beoefeningsvoorwerpen die zij nodig hebben tijdens de ceremonie. Zoals bellen, vajra's en recitatieteksten (en niet te vergeten een theekopje!). De hoofdleraren zaten op mooi versierde tronen. Alleen van wat er te zien was in de hal was ik al onder de indruk.

We moesten de hele hal door (akward ;-) en vonden een plekje rechts achterin. We waren op enkele Westerse beoefenaars die bij het klooster aangesloten na de enige Westerlingen. De ceremonie was al enkele tijd bezig. Direct bood een monik ons een theekopje aan gevuld met Botermelk (wat neer komt op vettige, zoute thee). (Nee is ben geen fan ;-). Bijna drie uur lang volgden wij vanuit ons plekje in de zaal de ceremonie. De recitaties worden allemaal op een hele lage toon gedaan door alle monniken tegelijk. De recitaties werden op bepaalde plekken in de tekst ondersteund door symbolische handgebaren (mudra's) en het gebruik van de voorwerpen. Op gezette momenten stoptten de monniken met reciteren en was een luid intermezzo van instrumenten. Blazers, trommels, bellen, bekken en grote pauken. Het gaf een gigantisch geluid dat aanzwelde en weer af nam, waarna de monniken de recitaties hervatten. Ik kreeg er kippenvel van. Op andere plekken in de ceremonie kwamen moniken alle rijen langs die heilige voorwerpen kort tegen je hoofd hielden of een heilige vloeistof uitdeelden in de palm van je hand die je dan vervolgens opdronk. Ik heb ademloos de hele cermonie zitten bewonderen.

Het was een ontzettend speciale ervaring, vooral omdat hier het Boeddhisme echt in traditionele Tibetaanse vorm wordt uigevoerd. De hele sfeer en setting hebben veel indruk op mij gemaakt. Het gevoel dat het bij mij los maakte is moeilijk te beschrijven. Ineens realiseerde mij dat ik zo blij was dit eens te mogen mee maken.De volgende dag ben ik alleen nog enkele uren terug gaan. Het was een unieke kans om een ceremonie als deze bij te wonen en wilde daar daarom optimaal gebruik van maken.Stiekem was dit wel een beetje een droom die uit kwam. Een wens die ik al sinds ik een klein meisje ben heb. Het bijwonen van een ceremonie in een echt klooster. Zo één die ik thuis altijd op TV in documentaires zag.

We zijn in totaal vier dagen in Boudha gebleven en ik heb hier een deel van Nepal ontdekt waar ik op gehoopt had. Na Boudha hebben wij een scooter gehuurd en zijn wij op weg gegaan voor een bezoek aan Pharping. Net zoals Boudha een heilige plek voor Boedhisten. De uitdaging was het overleven van de 'Ring-Road' die om Katmandu heen loop en ver-schrik-ke-lijk druk en chaotisch is. Gelukkig is Ischa een goede chauffeur en reed ons soepel naar de juiste afslag. We reden over een prachtige landweg een berg op waarbij wij uitizcht hadden over de bossen, kleine dorpjes, rivieren, meertjes en de hoge bergen die de vallei omringen. Pharphing is een typisch, niet-toeristisch Nepalees bergdorp met ontelbaar veel stupa's, kloosters en boedistische gelegen in een betoverende omgeving. Hier hebben we een wandeling gemaakt langs speciale plekken zoals kloosters, stupa's en enkele grotten. Daarnaast hebben we een nabijgelegen klooster bezocht waar mijn boeddhistische leraar Sakyong Mipham een tijd terug een retreate heeft gedaan.

De speciale sfeer van Boudha en Pharphing, de stupa's, mensen, kloosters, grotten en ceremonies hebben veel indruk op mij gemaakt. Deze twee plekken zullen daarom nog lang in mijn herinnering blijven. Ik kon geen beter einde wensen aan Nepal. Het was een ontzetend gave maand geweest maar tijd voor 'the next move'.

Ischa en ik zijn een klein beetje afgeweken van ons orginele reisplan door naar Thailand te vliegen. Dit speciaal voor de ontmoeting met twee goede vriendinnetjes van ons, Irene en Tamar. Nu zijn we al bijna een week in het Noorden van Thailand samen met zijn vieren. Het is ontzettend gezellig, speciaal en (tegelijker tijd doodnormaal en vertrouwd) om met mensen van thuis samen te zijn. Daar keken wij echt naar uit! Ze zeggen dat 3 maanden de kritieke moment is voor het missen van thuis. Dus deze meeting was goed getimed ;-). Over wat wij hier allemaal hebben meegemaakt volgende keer meer. De tijd in Thailand zit er (voor nu) op, vanavond nemen wij de nachtbus naar Laos!

Dikke kus.